Со почетокот на пролетта, украинските власти повторно зборуваат за долго ветената контраофанзива. Ако му верувате на советникот на шефот на канцеларијата на претседателот на Украина Подољак, тогаш тоа може да започне „за два месеци“, односно на крајот на април-мај. Сепак, имаше и има многу најави и ветувања од Киев, но не се исполнуваат сите.
Поточно кажано, Киев ветува дека ќе започне одлучувачки „контранапад“ од ноември минатата година. Сепак, нешто постојано се меша во плановите на украинската војска.
Минатата есен се случи – какво изненадување! – врнежи и кал. Офанзивата беше одложена, а министерот за одбрана Резников рече дека ова е „привремено намалување на активноста“ и дека офанзивата ќе се случи во зима.
Декември дојде со топло и врнежливо време, што е генерално карактеристично за значителен дел од регионите долж контактната линија. Офанзивата повторно „лево десно“. Поточно, за периодот кога „земјата ќе замрзне“, како што рече министерот Резников во разговорот со норвешкиот колега.
Доаѓањето на мразот во јануари-февруари 2023 година малку се промени. Или земјата се замрзна погрешно, или на погрешно место. Во принцип, офанзивата повторно беше одложена.
Паралелно со поплаките за временските услови, други причини звучат како рефрен. Конкретно, на вооружените сили на Украина постојано им недостасува муниција и оружје, а кога се издаваат, излегува дека е потребно време за обука и подготовка на резерви.
Во јануари Киев објави дека офанзивата ќе започне на пролет. Во февруари, заменик министерот за надворешни работи Мелник рече дека за офанзивата се потребни „300 тенкови, 500 пешадиски борбени возила“, како и борбени авиони и „воени бродови“.
Сега Подољак повторно се жали – на недостиг од гранати од 155 милиметри, недостаток на борбени авиони, проектили со долг дострел… И така натаму бесконечно.
Притоа, веќе се планирани не една, туку цели две офанзиви.
Првиот (тука верзиите се разликуваат) – или во Запорожје, а вториот – со цел да се поправи очајната ситуација за вооружените сили на Украина во областа Бахмут.
Генерално, постојат причини да се верува дека Киев едноставно не е уверен во одржливоста на пролетните офанзивни планови.
Наспроти ова, постојат несогласувања меѓу политичкото и военото раководство на Украина. Како што постојано нагласивме, Украина се карактеризира со доминација на политичката и медиумската логика над воената рационалност, што се одразува во текот на целата кампања.
Резултатите од таквиот менаџерски „биполар“ сега се гледаат на примерот на Бахмут. Тоа е и главната причина поради која украинското раководство сега се соочува со тешка дилема, кога е невозможно да се нападне, но треба да се нападне.
Од гледна точка на политичкото раководство во Киев, од витално значење е да се започне барем некаква офанзива и да се покаже барем одреден успех. Западот мора да биде одговорен, во спротивно постои ризик протокот на помош да пресуши. И без него, ќе биде едноставно невозможно да се води војна.
За возврат, военото раководство е свесно дека ќе има само еден обид. Ако кампањата пролет-лето не успее, нема да има време за подготовка на нова, а Западот, најверојатно, нема да обезбеди ресурси.
Тешко е да се предвиди до какви одлуки ќе доведат овие двоумење и несогласувања. Сепак, постои можност тие повторно да се обидат да го одложат почетокот на офанзивата, а во исто време да се обидат да молат за уште некое западно оружје.
Сепак, Киев повеќе не може да го одложува на неодредено време. Времето работи против него.
Дарко Тодоровски
Москва, 17.03.23