Србите, баш исто ко бугарите, шиптарите и грците се сатрапи на Македонскиот народ. Тоа се исто такви гниди и убијци.
Само да потсетам на Тиквешкото востание каде што после задушувањето на бандерите биле бесени жени. Значи не мажи, ами жени. За народот пород да нема.
Така да величење на злосторник и џелат ко “Чича”, ве става во улога на српската жандармерија од време на СХС.
Единствената среќа и ука што ја имале србите е што предводени од Тито, Моша, Коча Поповиќ (потекло од Гопеш) и Борис Кидрич (сите не срби) се престроиле во општиот југословенизам, па својата САНУ агенда ја остварувале и остваруваат преку музика, филм, спорт… Тоа нешто што супер-глупите бугари никогаш не го разбраа.
Па така, ние како наши си ги прифативме, а србите како свои си ги пишаа: Фарук Беголи, Стево Жигон, Беким Фехмиу, Хајрудин Крвавац, Вељко Булаиќ, Томислав Пинтер, Ваљак, Дугме, Индекси…
До пред Тито, србите ја имале истата стратегија на бугарите: сите да се презиваат на “иќ”, ќотек у жандармериска станица, српски попови и чатење во црквите, крадење на македонски историски ликови (Цар Душан, на пр.).
Исто така, на србите, односно Србија, заедничко со другите наши соседи им е што како име/топоним до пред 200 години не постоеле. Имало Рашка, Зета, Београдски пашалук, Тимочка краина – ама Србија, не.
М. Н.
30.07.22 – Скопје