http://dnevnik.mk/?ItemID=51B85CD00ED3E342A5DBE58D46181528
KАКО СТАЛИН БИ СТАНАЛ ПРОМОТОР НА КАПИТАЛИЗМОТ
Интересна е приказната за медиумскиот мрак во Македонија. Со заклучок дека тоа е причината што всушност СДСМ и Заев не можат да го урнат диктаторскиот режим на Груевски. Обично тоа го верглаат стари комуњари и наследниците на нивното дело (отприлика како новите членови на Сојузот на борците родени 10-20 години по Втората светска војна) кои добро знаат како ЦK на времето го контролира системот. Сеедно, тој сепак се распадна. И, навистина, ако поради медиумите се опстанува на власт, како тогаш СССР и СФРЈ се распаднаа, како воопшто некој како Тодор Живков замина во историјата.
Меѓутоа, по с` изгледа дека приказната денес воопшто не е толку драматична. Овде дома ја шират тие што не ги бидува, па сопствената неспособност да го „продадат“ својот збор на јавноста ја покриваат со медиумски мрак и со плукањето за диктаторскиот режим оти реално кој уште им верува на изветвените „борци за слобода“? Освен можеби госпоѓа Гудрун и уште два-тројца нејзини поданици, па нив, ако за нешто ги бидуваше, денес социјализмот веќе ќе беше светски процес, а ние, како најнапредни во тоа, ќе се наоѓавме во предворјето на комунизмот каде што секој работи според можностите, а добива според потребите. Убаво звучи, нели?
Интересно е и уште нешто. Kако тоа сите овие комуњари таму некаде по деведесеттата го заборавија ова и се приклонија кон некои други принципи. И начела. Kако, на пример, ова за слободата на медиумите. Така доаѓаме до апсурдот – тие што му служеле на еднопартизмот, тие што му служеле на едното и единственото мислење, во медиумите преточено преку директивите на ЦK, денес ни продаваат разнообразност. И ги обвинуваат оние другите за спротивното. За тоа што тие биле. И го практикувале. Што отприлика би било еднакво на ситуацијата во која денес Александар Ранковиќ би ја величал независноста на Kосово, а Берија би говорел за почитување на Повелбата за граѓанските слободи и права. Заедно со холандската и германската амбасадорка, кои би говореле за тоа дека ако светот имал среќа медиумите во Германија во 1933 година да го применуваат принципот на вистината, а не принципот на критика по секоја цена, Адолф Хитлер можеби и не би дошол на власт. Што би било од исклучителна полза за некои 50-ина милиони луѓе на планетава. Главно од Европа и во СССР.
Не дека човек не може да се менува. Не дека човек не може да прифаќа нови мислења и ставови. Напротив. Инаку, Чембрлен уште ќе мислеше дека рајхсфирерот е човек со кого вреди да се постигне договор, Kатоличката црква дека секој обвинет е виновен додека не докаже дека е невин, Рибентроп дека е сојузник со Молотов, а Американците ќе имаа автобуси во кои до половина седат едни, а во другата половина други луѓе. Kако што и Грците с` уште немаше да знаат дека во исто време се и Грци и Македонци, што отприлика значи и дека е можно ако Сталин би бил жив, да го прифати повеќепартизмот и да каже некој убав збор за САД. Ама, сепак, обратното, Сталин да ги обвинува САД за диктатура, за мрак, би било малку претерано.
Но, во крајна линија, кога може Владимир Милчин да шири отворено општество, зошто овие да не бидат поголеми Американци од Моника Левински.
Патем, дел од Скопје го фати треска затоа што Викторија Нуланд не се видела со Зоран Заев, што е нејзин голем минус. Не во политиката, ами во животот. Испуштила шанса да го сретне лидерот на партијата, која, на пример, има човек во секторот за односи со јавноста, кој најпрвин ви вели дека ќе ви одговори на прашањето неофицијално, а потоа истиот сектор ви праќа соопштение во кое ве обвинува дека манипулирате со јавноста како провладин медиум затоа што не сте прашале официјално. Што ги прави Мујо и Хасо цвет на интелигенцијата наспроти вакви луѓе, ама ајде.
Меѓутоа, Заев е храбар тип. Не се разочарал од ваквиот потег на Нуланд. Тоа не му било сигнал дека тој и неговите се избришани од картата на Македонија или се на пат да бидат помножени со нула. Не. Во крајна линија Нуланд е жената која рече „кој ја е.. ЕУ“, што е спротивно на заложбите на СДСМ за евроинтеграциите на Македонија. И затоа човекот си заминал на одмор. Со автомобил, а не пешки. За да ги среди мислите и потоа со нов елан да се врати на својата улога на месија за спас на Македонија.
Дарко ЈАНЕВСКИ