Секој од нас поединечно, дури и оние најблиски до Груевски, имаат повеќе или помалку забелешки на она што тој го работи или го изработел! Требаше ова или она, треба вака или така, тука згреши, тука не отиде во тој правец…
А, тој е жив човек. Како и ние. И тој греши, ама и секој од нас поединечно. Можеби е тој грешка за нешто, ама можеби сум јас, ти, он – ние, грешка за нешто во врска со заклучокот дека тој згрешил.
Ова, секако не е ексклузива само за Груевски. Имало забелешки и за работатата на Рузвелт, Черчил, Де Гол, Брант… Имало забелешки и за Тито, Сталин, Мао, Кастро… Разликата е во тоа што забелешките и критиките на првонабројаните лидери на големи земји не биле санкционирани со смрт, гулаг или протерување како што е случајот со марксистичкиов дел од набројаните.
Кај нас, за критика, нема санкции. И тоа се вика демократија.
Кај нас, закана со санкции, затвори, ликвидации има ако некого пофалиш! Еве на пример, ако го пофалиш Груевски, задолжително е дека ќа ти се пуштат сдс и шиптарските ФБ ботови со закана “ќе видиш ти“ или она најпроминентно “Че си лежиш“. Но, според тоа веднаш се гледа која партија е демократска (ВМРО) а која е стаљинистичко-бериевска (СДС).
Тоа е доказ достапен за сите.
Кога веќе сум кај Груевски, бидејки и насловот на текстов е со неговото презиме.
Можеме ние сите да имаме забелешки на неговата работа, може амбасадорите да го мразат а опозицијата да му посакува смрт преку куршум од снајпер – но, сите сме сведоци за неговиот натчовечки и херојски отпор за клекнување на државава и редифинирање на Македонија.
Попуштал – да. Многу – да, ептен многу. Кооперативен е – да, до даска. Ги смирува масите да не експлодираат – да, и затоа не‘ нервира сите од ред. Спремен е да оди во затвор без докази – да, иако народот (ние) тоа нема да го дозволи. Можел по инаку да се постави – да, ама не се поставил.
Е, ама, ние не сме во неговите кондури. Не ги знаеме информациите што тој ги има.
Она што знаеме е дека тој не се бори против Голијат, а и не е Давид. Се бори против стоглав аждер голем колку галакција, а тој е мал како бубамара.
Аждерот има таква сила да проголтува цели држави (Украина), ги работи како пластелин лидерите (Меркел, Оланд…), ги пушта низ вода и ги пучира, а потоа враќа назад регионалните лидери како Ердоган. Аждерот се тепа на територијата на целиот свет. “Илегалната (длабока) држава“ на Аждерот води војни низ целиот свет.
Тој белосветски робовладетел, тој Аждер, успеа за два месеци да му го покаже местото во магарешка клупа на оној што се чешла од зад уво а вика дека е Претседател на САД. Да, да…, САД успеаа да имаат држава без Претседател. И да функционира. На таа огромна сила дури и Русија не може да и се спротистави. Особено не со апатична и страшлива политика. Најголемиот жив руски филозоф и советник на Путин во последната колума (објавена и во Дудинка) ќе напише: “Трамп е Хилари-Трансвестит“. Но исто така ќе напише и “непријатељ (САД) ће покушати да оствари државни преврат да би скинуо Путина на којем се цијела Русија као независна суверена држава данас и држи“. Дугин го гледа и можното не влегување во Трета светска војна: “Ако ми одступимо, рат има све шансе да се заврши брзо и са минималним губицима. Али то ће означити нашу капитулацију – са свим оним што следи“.
Значи, оние сили со кои се бори Груевски и на кои не им попушта за да не ја распадната Македонија, можат да си играат со Ердоган, еден ден да му прават пуч, а друг ден да им е сојузник против Русија или Сирија. Тие сили на кои на свој правсолавно-маченички начин им се спротиставува Груевски се способни да направат државен преврат во Москва или да го примораат Кремлин на капитулација… Тоа е сила која може да е на ручек со кинескиот Претседател Кси на Флорида во ист момент кога нарачува бомбардирање со Томохавки на Сирија. Со такви сили се бори во овој момент малиот Груевски (во одонос на Путин, Ердоган, Кси…) од малата Македонија (во однос на Русија, Кина, Турција…).
Мал, мал – ама атехничарче, би рекле ние од Општина Идадија. Мал, ама не им попушта. Повеќе од 10 години. Пример еднаков на оној на Кастро. Всушност посилен. Кастро ја имал поддршката од СССР, Груевски нема поддршка од никого.
Давид против Голијат – ма дајјј… Тоа се прикаски за деца. Езоп, браќа Грим, Х.К.Андерсен… Оваа битка е епска. Стоглавиот аждер против бубамара.
Е, ама и аждерот има своја “Ахилова пета“. А тоа, батка, е народот.
Неповратниот процес да народот решава започна со Берни Сандерс, кулминираше во САД со изборот на Трамп. Трамп можеби ќе успее во рок од година дена да се поврати и да се стабилизира, а можеби ќе биде и најсмешниот (по смешен од Обама) претседател на САД. Но, процесот што тој го започна е неповратен. Сите следни избори ќе одат во рацете на нормалните луѓе, граѓани на САД. Во рацете на обичниот народ. Да не заборавиме, декларацијата започнува со “We The People“.
Народот реши во Сирија да го порази аждерот. Исто како што тоа предходно се случи во Виетнам, Кореа, Авганистан…
Народот за две недели ќе го направи истото и во Франција, преку гласање во корист на Марие Ле Пен.
Крајно, народот на улиците низ градовите во Македонија не дозволува примена на волјата на Џес Бејли и Чарлс Гарет. На нив двајцата многу им е блиску “Бенгази да им се деси“, или барем судбината на онаа амбасада до гимназијата Орце Николов.
Да заклучам:
Груевски без народот и народната поддршка ќе е немоќен. Еднаш имаше парламентарна превласт со 61 пратеник, ама не ја искористи. Сега со 51 се бори да ја спаси државата. Тој, ама со помош на народот.
Од друга страна, народ без лидер е маса со енергија, идеологија и желба – ама без водство. Без правец. Без команда.
Овој народ, МАКЕДОНСКИ, доби и свој втор лидер во ликот на Иванов. Наша среќа е што двајацата се унисони во желбата државава да не им се препушти на СДС бољшевиците и на качаките шиптарски банди.
Сега е битно да се одбрани државата.
А за најелегнатниот и возможен политички излез од кризата што би ја направилие ВМРО, Груевски и Иванов – во некој следен текст.
Наскоро.
Миленко во Скопје
10.04.17