ИЗБОРОТ НА КВИНСЛИНГОТ ЗАЕВ ЗА ПРЕТСЕДАТЕЛ, А СО ПОМОШ НА РАКОВОДСТВОТО НА ВМРО-ДПМНЕ Е ПОСЛЕДНА КЛАПА ОД ЦИЈАШКИОТ ФИЛМ ВО МАКЕДОНИЈА
Цијашката операција и експеримент што пет години се спроведува врз Република Македонија и македонскиот народ, а со цел бетонирање на одлуките донесени на Букурешкиот конгрес во 1913 година, што значи тивко исчезнување на Македонија и македонски народ од листата на светски држави и народи, иако го доживува својот зенит (а некој се надева и крај) со претстојното последно режирано гласање со двотретинско мнозинство во парламентот, кога името „Македонија“ и „Република Македонија“ треба да отиде во заборав со потврда на македонски законодавен дом, сепак, се чини дека ќе финишира на претседателските избори напролет идната година.
Јас сум се чини единствениот што јавно повеќе од една година тврдам дека октроираниот премиер Зоран Заев е оној што ќе биде „консензуален кандидат“ на владејачките партии во Македонија, што полека се потврдува со засилената медиумска кампања за негова, божем случајна кандидатура за наследник на последниот македонски претседател проф. д-р Ѓорге Иванов.
Операцијата е едноставна.
Заев, заедно со Радмила Шеќеринска и Никола Димитров се оние што во целост и најистурено ја извршија валканата операција на американската длабока држава (Сорос и структури на ЦИА) за распарчување на Македонија и на македонскиот народ и истите не може да се пуштат така лесно низ вода како што тоа се случува деновиве со СЈО и со македонските обвинители и судии. Бидејќи најмногу знаат и се упатени во целата операција „исчезнување на Македонија“, мора да им се обезбеди безбеден излез (safe exit), односно „златни падобрани“ кои нема да дозволат да треснат од земја при нивното слетување (како во случајот со Никола Груевски и Сашо Мијалков).
За Никола Димитров, кој се откри и дека е соработник на ЦИА, поради што одлично поминува во „меѓународната“, веќе е таксана висока позиција во Обединетите нации, само се договара во кој оддел на оваа светска кровна организација би се вработил, поточно во кој дел од светот (се споменуваат Хаг, бидејќи таму оваа личност има стан во кој се уште живее неговото семејство или во Женева, односно во централата во Њујорк).
Радмила Шеќеринска, пак, веќе доби милитаристичка обука и откако ќе почне процесот на интегрирање (читај: киднапирање) на Македонија во НАТО, би требало да добие позиција во централата на Алијансата во Брисел и тоа најверојатно местото шеф на одделот за родова еднаквост што во моментов во НАТО го предводи уште една ЦИА-агентка Мариет Схурман, позната како екс-амбасадор на Холандија во Македонија и дел од „чадорот“ на Заев во времето на обезбедувањето и лиферувањето на т.н. „бомби“ од прислушуваните материјали на членовите на поранешната извршна власт во земјата. Шеќеринска е исто така одамна омилена кај „меѓународната“ поради нејзината согласност со сите ставови на длабоката ржава со и околу Македонија, владее странски јазици и може, како и Димитров, лесно да се прилагоди во било-која странска институција.
Останува уште Зоран Заев!
Со него, странците имаат проблем да го „евакуираат“ во некоја странска институција или организација, како поради неговата ниска интелигенција, така и поради тоа што се работи за човек кој не познава странски јазици, а и мајчиниот го говори со потешкотии. Неговата интелектуална дислексија прави невозможно да биде инсталиран на позиција во меѓународна организација во некоја странска држава, па затоа, единствениот сигурен излез за него е инсталирање на претседателската функција, што ќе му даде пет години мирен живот во белата палата на Водно и доволно време некои работи дотогаш да се завршат, дел да се заборават, а и доволно време да се смислува друга излезна варијанта.
Според целиот развој на настаните, не случајно веќе година ипол тврдам и уверувам дека ВМРО-ДПМНЕ (поточно оние што го водеа и се уште го водат) е дел од играта, а не структура што наводно се спротивставува и стои на страната на народот. Всушност, најдобар доказ за тоа е 30. септември оваа година, кога иако најголемиот дел од членството, па и партиски структури и ограноци, беа определени и работеа на бојкот на референдумот, претседателот на партијата Мицкоски дури некаде после пладне го поддржа она што вечерта се покажа дека било определба на 70 проценти од македонските граѓани, а тоа е бојкотот. Се разбира, Мицкоски „се охрабри“ дури откако Државната изборна комисија во 12:00 часот објави дека едвај четири проценти од избирачите излегле на гласање тој ден, што значеше сигурен крах на референдумот, без разлика на инженерингот на фашистичката и октроирана власт во земјата.
Да не говорам, пак за „влези-излези“ смешните ситуации со пратениците во Собранието, кои само кога не требаше исчезнуваа, а кога беа потребни за мнозинството – се појавуваа на седниците во Собранието, инсталирањето на „дипстејт“-агенти во партиското раководство од типот на Александар Николоски (оној, де, што има сериозни симпатии кон Британија и кој обезбедува поддршка од партиските отпадници преку тајни средби со Зоран Трајчевски од АВМУ)!
Всушност, самиот партиски претседател Христијан Мицкоски е се уште енигма како дојде и опстанува на чело на партијата, откако неговиот ментор и финансиер Сашо Мијалков (познат како таткото на осумте пребегани партиски пратеници кон мнозинството во парламентот) наводно веќе не е со него, а сепак, Мицкоски има доволно средства од унгарска медиумско-маркетиншка компанија (види чудо, земја каде Груевски одамна го стационираше своето богатство, а потоа и се пресели на ден пред наводно да лежи затвор) да управува и финасира како со партискиот штаб и со „дувлото“ (вработените во партиската зграда), но и со неколкуте медиуми останати во Македонија што се опозициски („Алфа“, „Курир“, „Денешен“ и сл.), а и за редовно сервисирање и функционирање на партиските активности и недвижности.
Па, така, до мене стигнаа информации за внатрепартиска анкета во ВМРО-ДПМНЕ, каде наводно на Месните и на Општенските комитети им била дадена листа на имиња со можни кандидати на претстојната партиска конвенција за избор на претседател на државата. Всушност, тоа е најдобриот лакмус, ако се знае дека тоа се истите луѓе што потоа ќе гласаат на партиската конвенција, која, според моето мислење, само треба да му послужи на претседателот на партијата Мицкоски да ги испере рацете од очекуваниот пораз на тие избори со обезбеден изговор: „Членството одлучи тој-и-тој да биде кандидат, а не јас!“.
Наводно, поранешниот градоначалник на Скопје, Коце Трајановски, убедливо води во однос на поддршка од партиското членство (МК и ОК на ВМРО-ДПМНЕ) да биде партиски кандидат за претседател на Македонија. Зад него се партиските стари лисци Антонио Милошоски, Ганка Цветанова и Трајко Славески, па на крајот се фаворитот на раководството на партијата, професорот во пензија Саво Климовски и единствениот лик што може да обезбеди гласови надвор од партискиот нуклеус – проф. д-р Тања Каракамишева – Јовановска.
Според овој редослед, јасно е дека ако во меѓувреме и до конвенцијата не проработи партискиот инженеринг (ала при изборот на Мицкоски за партиски лидер), тогаш екс-градскиот татко на Скопје би бил против-кандидат на Зоран Заев, со сериозно мали шанси, ако се знае дека и покрај личниот висок рејтинг, влече тежок пораз во прв круг на последните локални избори со против-кандидат во ликот на неотесана и алкохолизирана личност. Всушност, ако се знае дека партискиот гласачки кампус на ВМРО-ДПМНЕ е максимум 300-350 илјади гласови, тогаш е јасно дека било кои од првопласираните на внатре-партиските анкети ќе дојде до тој плафон на народна поддршка, што ќе значи победа уште во првиот круг на претседателските избори на консензуалниот кандидат Зоран Заев.
Само со надпартиски кандидат, а во случајов во ВМРО-ДПМНЕ од понудените на членството тоа е само Каракамишева-Јовановска (да не се лажеме, пензионираниот професор Климовски, без разлика што е фаворит на дел од раководството на партијата, би поминал полошо од било-кој друг кандидат, ако се знае дека за него не би гласал и добар дел од партиското членство), партијата може да се надева на конкурентен изборен натпревар против Заев, односно против албанско-цијашката екипа што стои зад неговата кандидатура. Освен висок углед во својата професорско-интелектуална сфера, Каракамишева изминатиот период го понесе и барјакот како најсилен бранител на државноста, угледот, честа и националната смаостојност на Македонија и на македонскиот народ, активно работеше за бојкот на референдумот уште многу пред неговото одржување и јасно е дека би можела да мотивира разочарано граѓанство да излезе во поголем број за да му се спротивстави на инженерингот, кој треба да заврши со овие претседателски избори.
Но, мое мислење е дека целата цијашка операција за исчезнување на Македонија, во која сметам дека покрај Заев и неговата багра (плус Албанците) учествува и актуелното раководство на ВМРО-ДПМНЕ, ќе заврши со тоа што Мицкоски ќе му обезбеди спотер-кандидат со кој Заев ќе си поигра на претседателските избори и уште во првиот круг ќе го добие местото на Иванов. Што ќе рече еврокомесарот Јоханес Хан по средбата со него на последниот состанок на Европските народни партии (ЕПП): „Му благодарам на Мицкоски што не го спречува процесот околу прифаќањето на договорот од Преспа!“.
Ако членството и поддржувачите на ВМРО-ДПМНЕ не го осуетат и спречат сето ова на време, и тоа како е можно Мицкоски за година-две по завршувањето на целата операција и да добие колач наречен извршна власт, се разбира, на земја која со сите лузни од оваа цијашка операција (урнати трите столба на државноста: идентитетот на носечкиот народ, правен хаос и економско девастирање) дотогаш ќе биде на работ на опстанокот!
„Кога имате работа со измамници и лажговци, слушнете го најмногу она што не го кажуваат, отколку тоа што го прават“, ќе рече д-р Дашејн Стоукс, американски социолог, говорник и политолог.
Ви посакувам посреќна Нова 2019 година, со желба за мир и благосостојба и наострени сетила кај секого со цел осуетување на сите опасности што не демнат!