Пишав пред една година “Кога тоа и било лесно на Македонија и нејзиниот народ“? Никогаш, е одговорот.
Ист е и одговорот на слично прашање “Кога тоа му било лесно на ВМРО, нејазините членови и нејзиното раководство“? Никогаш, браќа и сестри, никогаш.
Четиритие свети слова им пречат на сите. Зошто? Едноставно затоа што ги потсетуваат на фактот овој Свет, овој Божји, народ и неговото име две-и-пол илјади години се прогонувани, ништени, бришени… Два-и-пол милениума, ееејјјјј. Нема таков пример во светот. Нема.
Сите маки на ирците, курдите, виетнамците, корејците, абориџините, индијанците – сите се во рамки на десетлетија, или максимум некое столетие. Ама милениуми, и тоа не еден, ами два-и-пол, е тоа сите заедно како бројка не можат да го соберат.
Пак сме на исто.
10 години ВМРО со додавка ДПМНЕ менаџирана од Никола Груевски повеќе од успешно ја водеше државата. Економски, образовно, научно и политички. Се сопна таму каде што сме како мала држава најранливи – на безбедносно поле.
Ова во тие 10 години беше, ама и натаму ќе е таква борба каде победникот не победува. Ами поразениот триумфира. Ова е борба каде историјата нема да ја пишува победникот, ами лузерот.
Македонската дипломатија и Премиер успеаја да ја победат Западната Турска провинција Јунинистан со пресуда од Меѓународниот суд. Ние победивме, ама атињаните триумфираа преку блокади за наша интеграција во меѓународни институции под нашето природно и уставно име.
Македонската Влада и Премиер успеаја да издејствуваа кај своите сонародници да не се бунтуваат за амнестијата на шиптарските зверови за 4-те “Хашки случаи“. Нашето мирољубие и подадена рака победија, ама шиптарите триумфираа со продолжување на нивната агресија и супресија врз мнозинскиот народ.
Најсилната политичка партија во Македонија ВМРО ДПМНЕ и нејзиниот Претседател успеаја да го наметнат принципот “победник со победник“. Ја добија и таа непопуларна битка, ама на првата кривина триумфираа тие шиптари и тој швајцарски пациент од ментална институција на кои пред 9 години им пружија рака.
Македонската Влада и Премиер успеаја да ја добијат битката со невработеноста, ама триумфираа оние што никогаш не дадоа субвенции и никогаш не вработија “по еден од секоја фамилија“.
И така ова набројување за победник кој не триумфира после победата може да го терам до задутре.
Но, тоа ќе го оставам за дел кој ќе ја третира таа тема во книгата што ја пишувам.
Да се фокусирам во овој текст на моментов. Тешкиов момент, како и сите две-и-пол илјади години што се зад нас.
Најнапред, морам да признаам дека ми е многу непријатно кога читам како “интелектуалата“ го брани не-триумфирањето после победата. Некои од тие бранители познавам. Мислам дека се дојдени во фаза бранетиот да им каже “Фала дечки, доста ме браневте“.
Сметам дека професор, аналитичар, новинар треба да остане достоен на својата професија и да опстане на својата искреност кон консументите без разлика колку ситуацијата е добра или лоша.
На ВМРО ДПМНЕ и на Никола Груевски во овој момент најмалку од се им е потребно ласкање, потпикување, залажување, замајување, лажна надеж…
Напротив, на ВМРО и Никола во овој момент потребна им е критичка реч, реална анализа, релевантни податоци и слободномислечки советници.
ВМРО ДПМНЕ и Груевски се напданати со сите можни оружја. Шиптарски сепаратисти, гневни криминалци, домашни предавници, странски предатори, дипломатски рекетари, незаситини соседи…
Така да на Никола и ВМРО не им треба розева боенка, ами јасна, фокусиран и добро изоштрена слика.
ВМРО никогаш нема да пропадне – да. Никола Груевски е неприкосновен лидер – да. ВМРО е и ќе биде силен – да. Народот му верува само на Груевски – да.
Но, и покрај ова горе наведено пишувано од “бранителите“ на ВМРО и Груевски, реченици со кои апсолутно се согласувам – покрај овие победи, сепак другата страна триумфира!
Триумфира лажго и криминалец кој се вика Зоран Заев. Триумфира шиптарска партија која се вика СДС. Триумфира странски губернатор, рекетар и криминалец кој се вика Џес Бејли. Триумфира пациент од ментална институција во Швајцарија кој се вика Али Ахмети.
Значи не лажни боенки, ама јасна слика треба да се има за следните краткорочни и долгорочни потези на националните и националистичките (нема ништо лошо во тој збор) сили во Македонија. Етничка Македонија, да бидам појасен.
Македонија и Македонците немаат друга партија сем ВМРО ДПМНЕ. И немаат ниту друг лидер, освен Груевски. Груевски и неговата партија во овие моменти крварат. На интензивна нега се, без малку ќе ги приклучат на апарати за одржување.
Единствениот лек за нив е инфузија. Инфузија што им ја нуди (протестите, но и влегувањето во Парламентот) народот. Само е тоа лекот. ВМРО е нардот, народот е ВМРО. Народот е за Груевски, Груевски е со народот.
Она што народот го мисли, Општинските комитети на партијата го говорат. Тоа “скопје“ мора да го слуша, анализира и да го земе во предвид при следните планови за дејствување.
Грешки се направени – никој не е безгрешен. Не е доцна да се поддржат и одбранат браќата што “шиптарска полиција“ ги затвори. Не е доцна во највисоките органи на Партијата да се инкорпорираат ветераните од партијата. Не е доцна да се обелодени пред народот зошто имаше толку многу попуштање. Што и да е, народот ќе прости. Ако си искрен и чесен со него. Што и да е.
Не е доцна да се обелодени кои се тие што притискаа и го правеа овој заговор, а не Јанкуловска да бара тоа да го стори Катица. Еве Јанкуловска нека каже кои се тие амбасадори и дипломати. Народот треба да знае дали е тоа британскиот или италијанскиот или еди-кој-си амбасадор.
Пак велам, народот ќе прости. Оти народот друга идеа освен ВМРО нема, друг лидер сем Груевски исто така нема.
Имало грешки – во ред. Се делувало грешно – во ред. Направена е штета – во ред.
Но дајте да видиме што е од кого е и зошто е? Народот имал и ќе има разбирање. Ќе поддржи. Само треба со него да се биде искрен. Тоа сметам дека не е толку тешко.
Па заедно, СО НАРОДОТ, да тргнеме (ТРГНЕТЕ) понатаму.
Инаку, криењето е тивко гниење. Гангрена.
Сега е потребна максимално збивање на редовите. Симпатизерите и поранешните „Љубчовисти“ нека си заминат кај него. Новодојдените преторијанци нека си го пресоблечат дресот. Скриените комуњари набутани во партијата нека се вратат во своето абдалско јато.
Па така, да се преброиме колку сме. Колку сме, толку сме, таман сме.
Јас лично никогаш не сум бил член на ниту една партија. Неам книшка, де. Но сум бил Македонски националист кога тоа било тешко дури и во сон да се иссонува. За мене, како човек кој не е член на партија, нема друга опција кој ги застапува моите ставови, освен ВМРО. Затоа за неа и гласам.
Јас страна не менувам. Пријатели не предавам.
Да, да… Пријатели не предавам, ама и НЕ ГИ ЛАЖАМ.
Стуацијата е тешка, очајно тешка.
Сакаат да ни ја земат државата, да ни ја поништат историјата, да ни го уништат јазикот, да ни ја избришат нацијата.
Тешко е, да. Предатори околу нас, а и кај нас дома, колку сакаш.
Но, рекол премудриот Македонски народ, СЕКОЕ ЗЛО ЗА ДОБРО.
Сега, фино лепо, ќе видиме кои биле преторијанци, кои биле лукративни, кои биле кариеристи, кои биле пичкици, кои биле лажговци… Ќе се прочистиме.
Овој атак врз ВМРО и Груевски е како рицинус. Ќе се исчисти организмот од бактерии.
Сега, веќе пишав, треба консолидација и концентрација. Треба мажи. Не ни треба хорче од забаваче што ќе повторува “Ова е пуч“. Треба маж, или мажи, што на шиптарот што пееше шиптарска химна во Македонско собрание ќе му заврзеше шамарчина, до денеска да му звони. Или ако не се сака насилство, можеше барем Трајко Вељановски да го исклучи микрофонот.
Треба мажи кои ќе влезеа во шаренопедероликото СДС друштво и ќе им го дотераа паметот на Мисовски и Мухиќ на лице место. Па да беше така, народ во Собрание немаше да влезе. Но, бидејки нардот виде провокација од СДС и шиптарите, а во исто време ја виде и им ја измери храброста на пратениците на ВМРО, мораше народот сам да реагира. Секоја чест за пратениците што ги отворија капиите. Но срам е за оние пратеници што го осудија народот и спонтаната реакција на народот.
Но, велам, СЕКОЕ ЗЛО ЗА ДОБРО. ВМРО има можност да си го поврати својот препознатлив вековен имиџ на партија со мудоњи и на луѓе со лавовско срце. Такви, реално, во собранискиот состав имаше ептен малку.
Оти, реално и чесно е, наместо памфлети со самокуражење, да се напише дека колку што повеќе ВМРО ДПМНЕ се обидуваше да докаже дека е “про-запдано“, толку повеќе истиот запад ја обвинуваше партијата дека е ориентирана на исток. Колку повеќе ВМРО се трудеше да докаже дека еден е изборот а тоа е се ЕУ-НАТО интеграциите, толку повеќе партијата од западните “пријатели“ беше обвинувана дека е е про-Руска. Колку повеќе Груевски гледаше кон Меркел, толку повеќе Германија тврдеше дека Премиерот на Македонија е “Путинист“.
Така да, реално треба да се видат, прочитаат и произанализираат работите. Значи повторувам, реално. На грешките да се учи, како што е ред.
Секако, не можат сите да се реални, аналитични, (само)критични, потковани, читливи, гледливи и националисти.
Засега, следејки ги сите медиуми и социјални мрежи, видов само три лика кои тоа го прават професионално, искрено и некорумпирано. Тоа се Мирка Велиновска, Бобан Нонковиќ и Дарко Јаневски. Скромно се надевам дека и јас малку-од-малку припаѓам кон таа национална елита на Македонија.
Сето друго е боза.
Но елита без народ, не е елита. Партија без народ, не е партија. Лидер без народ, не е лидер.
Народот е царот и владетелот.
Миленко Неделковски
На Св. Василие Острошки (датум исклучително битен во мојот живот).
12.05.2017