2-ри март 1923, село Гарван – Македонија.
Најусрово од страната на српската жандармерија и војска се отепани: Стое и Пане Љуљакови, Ефтим и Петруш Михови (татко и син), Стефко и Ефтим сарафови (браќа), Јобан и Доне Василеви (браќа), Томе и Димитруш Михови (браќа), Мане Василев и Васе Димов (син и татко), Ѓрги, Ристоман и Петре Вељановски (братучеди), Јане Поцков, Тасе Ристоманов, Ѓорги Милев, Петруш Капетанов, Костадин Цветков, Димитруш Колев, Васил Симеонов, Ацо Колев, Петрев Момчев, Мите Здравев, Тасе Михов, Костадин Вељанов и Богатин Филчев.
Во СЛАВА НА ОВИЕ ГАРВАНЧАНИ, Ванчо Андонов го опишал настанот, а музика и текст направил Мирче Кикиритков.
Немате ли душа,
немате ли срце,
вие српски џандари крвопијци?
(Рефрен)
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини души зедовте
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини луѓе убивте.
А бре вие Бугари,
Бугари гарванчани
каде се кријат вашите браќа комити
Ние не сме Бугари,
ние не се ниту Срби,
ние сме гарванлани, Македонци.
(Рефрен)
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини души зедовте
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини луѓе убивте.
Згрмеа рафалите
паднаа селаните
и уште еден куршум в глава
и нож во гради
Горна Чука се расплака
со крв се полеа
од ужасот мртва падна и Цвета Томова.
(Рефрен)
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини души зедовте
Од селото мажите што ги собравте
дваесет и осум невини луѓе убивте.